Coraz więcej osób poszukuje bliskości i miłości poza tradycyjnym modelem monogamii. Poliamoria, związki otwarte, relacje niemonogamiczne opierające się na zgodzie i komunikacji — to nie eksperymenty, ale świadome wybory wielu ludzi. Choć relacje te mogą być satysfakcjonujące i głębokie, ich uczestnicy często spotykają się z niezrozumieniem — również w gabinetach terapeutycznych.
Co to jest mononormatywność kliniczna?
Współczesna psychoterapia coraz częściej stara się być neutralna światopoglądowo, ale warto mieć świadomość, iż wiele teorii psychologicznych powstawało w kontekście kultury wyraźnie monogamicznej. Mononormatywność kliniczna to zjawisko, w którym terapeuta — często nieświadomie — zakłada, iż monogamia jest normą, a każda inna forma relacji jest „problemem do rozwiązania”.
Mononormatywność kliniczna może prowadzić do sytuacji, w których:
-
relacja otwarta bywa traktowana jako objaw lęku przed bliskością,
-
poliamoria postrzegana jest jako niedojrzałość emocjonalna,
-
klient spotyka się z próbami „naprawy” zamiast realnego wsparcia.
Terapia afirmatywna CNM – co to znaczy?
CNM-affirmative therapy (terapia afirmatywna względem niemnogamii) to podejście, w którym terapeutka:
-
rozumie różnorodność relacyjną i nie ocenia jej,
-
potrafi wspierać klienta w wyzwaniach charakterystycznych dla relacji niemnogamicznych (np. praca z zazdrością, granicami, negocjowaniem zasad),
-
pomaga zrozumieć, czego naprawdę pragniesz — nie sugerując, iż jedyną „dojrzałą” opcją jest relacja wyłączna.
To nie jest terapia, która „uczy, jak być w związku poliamorycznym”. To terapia, która tworzy bezpieczną przestrzeń do przyglądania się swoim potrzebom, niezależnie od tego, jaką formę relacji się wybiera. Przeciwieństwem takiego podejścia jest właśnie wspomniana wcześniej mononormatywność kliniczna, gdzie uważa się relacje otwarte za niewłaściwe względem rozwoju człowieka.
