Zamknięte Furtki / Ksawme99

W wiosce i miasteczku gwar, ale cisza w duszach,
Serca jak domy puste, chłodne.
Ktoś krzywdzi słowem, ktoś kłamstwem wzrusza,
Miłość to słowo dziś niemodne.

Gdzieś dawniej chleb dzielono w progu,
Sąsiad był bratem, nie wrogiem starym.
Dziś zamki w furtkach, alarmy w Bogu,
Wiara, gdzieś zapomniana, tylko gdzie.

Nienawiść sieje wśród pól codziennych,
Z zazdrości plon, z obłudy miara.
Człowiek upada w oczach bliźnich dziennych,
Choć kiedyś serce znaczyło wiara.

Zachłanność królem na tronach świata,
Człowiek dla zysku zgubił człowieka.
Nawet gdy brat o chleb cię zapyta,
Słyszysz: „idź dalej, bo czas ucieka.”

Empatii próżno dziś szukać w spojrzeniu,
Wielu przechodzi, nie widząc ran.
Wspólnota? Słowo w cichym milczeniu,
Jak opowieść dziadka, co przepadł w czas.

Gdy ktoś się potknie, śmiech ponad łzami,
Kiedyś wyciągało się dłoń do rany.
Dziś klik, udostępnij, zabłyśnij memami,
Nie człowiek istotny ale czy jest znany.

Tak wiele słów, a brak rozmowy,
Mówimy obok, nie mówimy do.
Jak w czasach wojny tyle nowej głowy,
Lecz dusze skryte pod lodu szkło.

Lecz może jeszcze, w tej ziemi zła,
Ziarno się tli, choć w popiele śpi.
Ktoś otworzy furtkę, ktoś serce da,
A człowiek człowieka w końcu zrozumie.

W sercu ból pali, jak miecz bez litości,
Zło się rozlało bez granic, bez trwogi.
Ludzie sądzą w imię zazdrości,
W pracy, w rodzinie tylko wyścigi, progi.

Kariera ważna, człowiek zbędny,
Nie liczy się serce, ale ile masz w dłoni.
Brak już jedności, dom jak obłędny,
Czy da się ocalić świat, co tak rani ?