Zdrada w sieci: tajemnica synowej
Nazywam się Zofia, a moje serce pęka z bólu i zwątpienia. W naszym przytulnym miasteczku nad Wisłą sama wychowałam syna, dając mu całą swoją miłość. Teraz, gdy odnalazł szczęście, stanęłam przed przerażającym odkryciem: moja synowa zdaje się go zdradzać. Zdjęcia na portalu randkowym, jej kłamstwa i strach przed przyłapaniem postawiły mnie przed okrutnym wyborem: powiedzieć synowi prawdę czy milczeć, by nie zburzyć jego świata? Boję się, iż mój wybór zmieni wszystko.
Mam 46 lat i jestem samotną matką. Mój syn, Kamil, który ma 27 lat, to moja duma. Jego ojciec zostawił mnie, gdy dowiedział się o ciąży, i w wieku 19 lat zostałam sama z niemowlęciem. By Kamil nie zaznał biedy, pracowałam na dwóch etatach, a moja mama stała się moim ratunkiem, pomagając wychować chłopca. Kamil wyrósł na mądrego, dobrego człowieka, który nigdy nie sprawiał kłopotów – ani w dzieciństwie, ani w młodzieńczych latach. Po szkole poszedł na studia, a teraz pracuje jako inżynier, dobrze zarabiając. Zawsze marzyłam, by był szczęśliwy.
Gdy Kamil przyprowadził do domu Kingę, zaniepokoiłam się. Była olśniewająco piękna, ale zbyt zakochana w sobie – jej profile społecznościowe pełne były zdjęć, na których pozowała w drogich ciuchach. Kinga wydała mi się rozpieszczona, ale widziałam, jak błyszczą oczy mojego syna. Był w niej szaleńczo zakochany, więc milczałam, nie chcąc się wtrącać. Po pół roku wzięli ślub, a wesele w całości opłacił Kamil. Kinga nie pracowała, co mnie drażniło. „Mężczyzna powinien utrzymywać rodzinę – mówił syn. – jeżeli Kinga nie chce pracować, nie musi. Zarabiam wystarczająco.” Pomagał choćby mnie finansowo, więc postanowiłam nie ingerować w ich życie.
Ale wątpliwości nie dawały mi spokoju. Kinga wydawała mi się zbyt zadufana w sobie, i czułam, iż nie docenia Kamila. On nosił ją na rękach, a ona traktowała to jak coś oczywistego. Starałam się odpędzać te myśli, ale wszystko się zmieniło, gdy sama postanowiłam ułożyć sobie życie. W moim wieku wyglądam młodziej, i przyjaciółka namówiła mnie, by założyć konto na portalu randkowym. Na początku wydawało mi się to śmieszne, ale w końcu się zgodziłam. Przyjaciółka stworzyła mi profil, dodała zdjęcia, i zaczęłam rozmawiać z mężczyznami, mając nadzieję na znalezienie towarzysza życia.
Pewnego dnia, przeglądając profile, natrafiłam na stronę, od której krew ścięła mi się w żyłach. To była Kinga – moja synowa. Jej konto było aktywne, z dziesiątkami zdjęć, w tym takich, których nigdy nie widziałam w jej mediach. Pozowała w uwodzicielskich strojach, z zalotnym spojrzeniem, jakby przywabiała mężczyzn. Siedziałam, nie mogąc oderwać wzroku, czując, jak gniew i ból mną targają. Jak ona mogła? Kamil pracuje, utrzymuje ją, a ona za jego plecami flirtuje w sieci z obcymi!
Postanowiłam porozmawiać z Kingą. Gdy przyszłam do nich, przywitała mnie swym zwykłym uśmiechem, ale na mój wzrok zbladła. „Kinga, widziałam twój profil na portalu randkowym” – powiedziałam, starając się zachować spokój. Zaczęła się jąkać: „Ja… nic o tym nie wiem! Ktoś ukradł moje zdjęcia z sieci!” Ale jej drżący głos i błąkające się oczy zdradzały kłamstwo. „Są tam fotografie, których nie ma w twoich mediach – odparłam. – Wytłumacz się.” Kinga wpadła w panikę: „Proszę, nie mów Kam„On już i tak jest zazdrosny, to go złamie!” – wyszeptała, a ja stałam nieruchomo, czując, jak cały mój świat zawisa na włosku nad przepaścią zdrady.
