W kościele panowała cisza tak gęsta, iż niemal wisiała w powietrzu. Duszne wnętrze przesycały woń kadzidła, łez i niewypowiedzianego żalu. Ludzie siedzieli pochyleni, każdy pogrążony w swoim smutku. Czas zdawał się znieruchomieć.
Aż tu nagle: kroki.
Ciche, bose.
Sześcioletni chłopiec podniósł się z ł
W karczmie „Pod Złotym Liściem” gapił się na dłoń nowego karczmarza, który tak dziwnie skręcał cugle światła za stołem, kiedy nalał miód z dzbana i podwinął rękaw, odsłaniając na przedramieniu ten sam znak: zamknięty krąg ze skrzydłem.
