Inna epidemia ego – The Last Psychiatrist
18 Luty 2010
Co kryje się za fotografem?
Kilka artykułów przesłanych przez czytelników:
The ego epidemic: How more and more of us women have an inflated sense of our own fabulousness [Epidemia ego: jak coraz więcej z nas, kobiet, ma wybujałe poczucie własnej wspaniałości]
Author: Narcissism is an epidemic in socjety [Autor: Narcystyczne zaburzenia są epidemią w naszym społeczeństwie]
Newsweek: Generation Me [Pokolenie Ja]
itd.
I.
„Wygląda na to, iż miałeś rację, choćby popularna prasa zauważa wzrost narcyzmu”
Odwołaj to. Te magazyny są twoim wrogiem. Myślisz, iż istnieją po to, żeby cię udoskonalić?
Te artykuły nie mówią, iż narcyzm rośnie — mówią, iż rośnie megalomania. Mylą jedno z drugim. choćby psychiatrzy się w tym gubią, ale to nie to samo.
Na razie pomińmy różnice między nimi. Zobacz raczej, jaki jest efekt: skupienie się na megalomanii daje ci, czytelnikowi, furtkę. „Spójrz na tych zadufanych w sobie idiotów. To nie ja.” Skoro nie jesteś sławny, ważny, wielki — to znaczy, iż nie jesteś narcyzem. Powstaje zadowolone z siebie poczucie wyjątkowości, bo „nie jesteś jak oni”.
To jest narcyzm. Te artykuły tak naprawdę wzmacniają twoją narcystyczną strukturę. To fałszywy przyjaciel, którego wybrałeś, żeby cię uspokoił: „Ta nadęta sucz, co ona tam wie, jesteś od niej lepszy.”
Jeśli to czytasz — to dla ciebie.
II.
Jak ktoś, kto mówi: „Moja żona jest o wiele mądrzejsza ode mnie!”, albo facet, który myśli: „Nie jestem podrywaczem, ale nigdy nie wykorzystałbym kobiety, choćby gdybym mógł!”, albo kobieta, która uważa: „Nie jestem modelką, ale jestem atrakcyjną, inteligentną, niezależną kobietą” — jak oni wszyscy mogą być narcyzami?
Ja. Ja. Ja. Mnie. Ja. Mnie. Ja. Ja. Ja. Ja. Mnie. Mnie. Mnie.
Dość, rozumiemy, wszyscy już wiemy, kim jesteś.
To właśnie dlatego szczęście zawsze wydaje się poza zasięgiem, dlaczego miłość wydaje się trudna albo skomplikowana. A czasem dlaczego inni ludzie cierpią.
III.
Megalomania to tylko jedna z możliwych manifestacji procesu psychicznego, który się wykoleił. Istotą, cechą definiującą narcyzm jest izolowany światopogląd — taki, w którym inni ludzie nie są do końca realni, są tylko „częściowymi” osobami, i tylko tą częścią, która cię dotyka.
Narcyzm jest mechanizmem obronnym. Pozwala ci jednocześnie zdegradować innych do statusu rekwizytu, i uspokaja cię, iż taki sposób patrzenia nie jest zły ani niebezpieczny, bo przecież nie chodzi o wyższość.
Pojechałeś do Haiti pomagać uchodźcom — świetnie.
Może zrobiłeś to, bo naprawdę chciałeś pomóc; albo zrobiłeś to, bo potrzebujesz widzieć siebie (i żeby inni cię widzieli) jako kogoś dobrego, bezinteresownego, pomocnego.
Które to było?
To pierwsze wynika z zewnętrznej struktury etycznej, która kształtuje zachowanie.
To drugie wynika z wewnętrznej potrzeby tożsamości, która domaga się walidacji [uznanie lub potwierdzenie, iż dana osoba, jej uczucia lub opinie są ważne lub warte uwagi].
Swoją drogą, Haitańczyków to nie obchodzi. Po prostu się pojaw.
Narcyzm jest moralnie neutralny. Ocenić można tylko jego skutki.
Ale zwykle przewiduje się jedno: jeśli łódź zaczyna tonąć — najpierw ratuj tożsamość.
IV.
„Zgadzam się. Po prostu rób to, co adekwatne. Nie martw się, jeżeli teraz cierpisz — Bóg ci to wynagrodzi później.”
Serio? Naprawdę sądzisz, iż On tego nie przejrzy?
Jakiego boga sobie wybrałeś, iż nie potrafi cię zobaczyć z zewnątrz, jako całości — przeszłości, teraźniejszości i przyszłości?
Oczywiście: wybrałeś boga, który myśli tak jak ty.
V.
Trochę egomanii to nie taka zła rzecz — zwłaszcza jeżeli motywuje cię, żeby być lepszym w tym, w czym powinieneś być lepszy.
Myślenie, iż jesteś najlepszym dzieciakiem na placu zabaw, nie jest aż tak destrukcyjne, jak myślenie, iż jesteś jedynym dzieciakiem na placu zabaw.
Nie wierzysz? Spróbuj.
Myślisz, iż jesteś najlepszy? Dobrze.
To do roboty.
VI.
„Pomóż mi, proszę, chyba jestem narcyzem. Co mam robić?”
Istnieje setka poprawnych odpowiedzi i wszystkie są bezużyteczne. Wszystkie zawiodą dokładnie dlatego, iż chcesz je usłyszeć.
Jest tylko jedna odpowiedź, która działa uniwersalnie. Mówiłem to już wcześniej i nikt tego nie lubił.
Krok pierwszy: udawaj.
Powiesz: ale to nie jest leczenie, to nie zmieni mnie naprawdę, to nie sprawi, iż będę mniej narcystyczny, jeżeli tylko udaję!
Wszystkie te odpowiedzi to głos twojego narcyzmu. Wszystkie te odpowiedzi mijają się z celem: to „leczenie” nie jest dla ciebie
Jeśli tego nie rozumiesz, powtórz krok 1.
Źródło: The Other Ego Epidemic
Zobacz na: Wielkościowe Fantazje Narcyza
Narcystyczne i Echoiczne fantazje, paliwo, zranienie i wściekłość
Patologia pokoleniowa: Narcyzm to nie wielkość [wspaniałość]
Jeśli jest to jedna z najseksowniejszych rzeczy, jakie kiedykolwiek widziałeś, to możesz być narcyzem | The Last Psychiatrist
Freudowski model Ego, Rząd i Czerwień
Machiavelliści: Obrońcy wolności – James Burnham
Narcystyczne osoby mogą angażować się w feministyczny aktywizm, aby zaspokoić swoje pompatyczne skłonności
Gnostyczny Pasożyt – James Lindsay | Sekretne Religie Zachodu, cz. 2 z 3
