Nie jestem ci obca, i to wszystko.

– Nie jesteś mi matką i koniec! – krzyczała Ola, wymachując rękami. – To moja córka, nie twoja!

– Chciałam tylko pomóc – cicho odpowiedziała Kinga, stojąc przy kuchence z patelnią w ręce. – Kasia jest chora, ma wysoką gorączkę…

– Pomóc! – przedrzeźniła ją Ola. – Chcesz udowodnić, jaka jesteś wspaniała macocha, co? Żeby tatuś się rozczulił?

– Ola, przestań – próbował interweniować Marek, ale córka choćby na niego nie spojrzała.

– A ty się nie wtrącaj! Zawsze ją bronisz! – Wskazała palcem na Kingę. – Nie jesteś mi matką i już! Wymieniłeś własną córkę na tę… na tę…

Ola nie dokończyła, odwróciła się i wybiegła z kuchni. Drzwi jej pokoju zatrzasnęły się z takim hukiem, iż zadrżały szyby w szafkach.

Kinga postawiła patelnię na stole i osunęła się na krzesło. Ręce jej drżały, w oczach błyszczały łzy.

– Nie przejmuj się – Marek podszedł do żony i położył dłoń na jej ramieniu. – Jest zdenerwowana przez uczelnię. Nie dostała się na budżet, wścieka się na cały świat.

– Marku, ma rację – szepnęła Kinga. – Naprawdę nie jestem jej matką. I nigdy nią nie będę.

– Głupoty opowiadasz. Czas wszystko ułoży.

Kinga gorzko się uśmiechnęła. Czas. Byli małżeństwem już cztery lata, a relacje z Olą tylko się pogarszały. Na początku dziewczyna była po prostu chłodna i zdystansowana. Potem zaczęły się docinki, złośliwe uwagi. A teraz – otwarta wojna.

– Może nie powinnam była proponować opłacenia jej studiów? – spytała Kinga.

– Dlaczego? Chciałaś dobrze.

– Ale ona odebrała to jako próbę kupienia jej uczuć.

Marek westchnął i usiadł obok żony.

– Kinga, rozumiem, iż ci ciężko. Ale Ola straciła mamę w wieku czternastu lat. Boi się, iż ktoś zajmie jej miejsce.

– Nie próbuję zastąpić jej mamy. Chcę tylko, żebyśmy żyły w zgodzie.

– Wiem. I w końcu to zrozumie.

Kinga skinęła głową, ale w głębi duszy wątpiła. Każdy dzień w tym domu był walką. Ola chyba celowo szukała powodów do kłótni – Kinga źle gotowała, nie tam postawiła rzeczy, za głośno rozmawiała przez telefon.

Z pokoju Oli dobiegała głośna muzyka. Sąsiedzi już kilka razy narzekali, ale dziewczyna ignorowała uwagi.

– Powiedz jej, żeby ściszyła muzykę – poprosiła Kinga.

– Powiedz sama. Musicie się nauczyć rozmawiać.

– Marku, po tym, co się stało?

– Tym bardziej. Nie można utrwalać tego konfliktu.

Kinga niechętnie wstała i podeszła do drzwi pasierbicy. Zapukała.

– Ola, mogę wejść?

Muzyka zrobiła się jeszcze głośniejsza. Kinga zapukała mocniej.

– Olu, musimy porozmawiać.

Drzwi gwałtownie się otworzyły. W progu stała dziewczyna z zaczerwienionymi od płaczu oczami.

– Czego chcesz?

– Ścisz muzykę, proszę. Sąsiedzi narzekają.

– A mnie wisi, co sąsiedzi myślą!

– Olu, rozumiem, iż jesteś zdenerwowana…

– Nic nie rozumiesz! – wybuchnęła Ola. – Myślisz, iż jak rzuciłaś pieniędzmi, to mam cię pokochać? Nie licz na to!

– Nie oczekuję, żebyś mnie kochała. Chcę tylko, żebyśmy nie krzyczały na siebie.

– Nie chcesz kłótni? To się wyprowadź. To nasz dom – mój i taty. A ty tu jesteś niepotrzebna.

Słowa zabolały Kingę. Próbowała zachować spokój.

– Olu, twój tata mnie kocha. Ja też go kocham. Jesteśmy rodziną.

– Nie! – krzyknęła Ola. – My z tatą jesteśmy rodziną! A ty tylko tu mieszkasz! Myślisz, iż nie wiem, iż wyszłaś za niego przez mieszkanie?

Kinga zbladła.

– Kto ci to powiedział?

– Babcia. Mama mojej mamy. Mówi, iż jesteś wyrachowana. Że podlazłaś do taty, gdy dowiedziałaś się, iż jest wdowcem z trójpokojowym mieszkaniem.

– To nieprawda…

– Prawda! – Ola podeszła bliżej, oczy jej błyszczały. – Miałaś czterdzieści lat, mieszkałaś w komunałce. A tu taka okazja – facet z kawalerką! No pewnie, iż gwałtownie wzięłaś ślub!

Każde słowo było jak policzek. Kinga czuła, jak płoną jej policzki.

– Kocham twojego ojca…

– No tak, oczywiście. Kochasz jego mieszkanie i pensję. A jego samego tylko tolerujesz.

– Dość! – nie wytrzymała Kinga. – Nie masz prawa tak mówić!

– Mam! To mój dom! A ty tu jesteś obca!

Ola zatrzasnęła drzwi przed nosem macochy. Muzyka znowu zagłuszyła wszystko.

Kinga stała na korytarzu, drżąc z obrazy i złości. Słowa Oli trafiły w czuły punkt. Tak, poznała Marka, gdy miała czterdzieści lat. Mieszkała w komunalnym mieszkaniu i marzyła o własnym. Ale wyszła za mąż z miłości, nie dla pieniędzy.

Marek znalazł ją w łazience, gdzie próbowała się uspokoić.

– Co się stało? Ola krzyczy jak opętana.

– Powiedziała, iż wyszłam za ciebie dla mieszkania.

Marek zmarszczył brwi.

– Skąd ona to wzięła?

– Od twojej byłej teściowej. Okazuje się, iż Nina Zofia ją tym karmi.

– Ach, tak – Marek zacisnął pięści. – Nina zawsze mnie nie lubiła. A po naszym ślubie zupełnie się wkurzyła.

– Marku, może naprawdę powinnam wyjechać? – cicho zapytała Kinga. – Widzisz, jak Ola cierpi. Nie chcę niszczyć waszej relacji.

– Nigdzie nie jedziesz – stanowczo powiedział mąż. – Jesteś moją żoną. A jeżeli komuś to nie pasuje, to jego problem.

– Ale Ola…

– Ola musi zrozumieć, iż świat nie kręci się wokół niej. Że ludzie mają prawo do szczęścia.

Kinga przytuliła się do męża. W jego ramionach zawsze czuła się bezpieczna. Ale gdy zostawała sama z Olą, znowu zaczynały się problemy.

Następnego dnia dziewczyna demonstracyjnie nie przyszła na śniadanie. Potem z hukiem zatrzasnęła drzwi, wychodząc na uczelnię. Kinga odetchnęła z ulgą – przynajmniej kilka godzin ciszy.

Posprzątała mieszkanie, przygotowała obiadPo kilku tygodniach pełnych cichych rozmów i niełatwych kompromisów Ola w końcu zrozumiała, iż serce jej ojca jest wystarczająco duże, by pomieścić miłość do nich obu.