Nieoczekiwana gościni
W małej wsi Jasna Dolina unosił się zapach świeżego chleba, który Maria Kowalska piekła w starej piekarniku. Nagle do drzwi zapukano, a przytulna cisza kuchni rozwiała się jak dym. Maria otarła ręce w fartuch i pospieszyła otworzyć.
— Mamo, poznaj, to Kasia, moja narzeczona — na progu stał jej syn Krzysiek, promieniejąc szerokim uśmiechem.
Maria spojrzała na dziewczynę i zaniemówiła, jakby rażona piorunem. Kasia była wysoka, prawie dwa metry, w krótkiej spódnicy, na szpilkach wysokich jak wieże, z mocnym makijażem i ogromną torbą w ręce.
— Witaj — wykrztusiła Maria, próbując ukryć szok. — Janek, chodź no tu! — krzyknęła do męża. — Krzysiek przywiózł naszą przyszłą synową, poznaj się!
Janek, szurając kapciami, wyszedł w rozciągniętej koszulce. Ujrzawszy Kasię, otworzył usta, jakby zobaczył ducha.
— No… cześć — bąknął i, ocknąwszy się, zniknął w pokoju, by się przebrać.
Maria spojrzała na niego z wyrzutem. Gdy syn dwa dni temu oznajmił, iż przyjedzie nie sam, aż się ucieszyła. Krzyśkowi już trzydzieści parę na karku, najwyższy czas założyć rodzinę. Wyobrażała sobie skromną dziewczynę, może z warkoczem, w prostej sukience. Ale Kasia? Tego się nie spodziewała. Buty na obcasach, jaskrawe paznokcie, torba, z której wystawały jakieś pióra. To był wyzwanie dla wszystkiego, co Maria uważała za normalne.
— Wejdź, Kasiu — powiedziała, starając się zachować twarz. — Janek, weź torbę, co stoisz jak słup soli!
Janek, już w czystej koszuli, chwycił bagaż Kasi i zaprowadził gości do domu. Maria, korzystając z chwili, szepnęła synowi:
— Krzyś, kogoś ty nam przywiózł? Co to za styl?
— Mamo, nie zaczynaj — zaśmiał się Krzysiek. — Taka tylko z wierzchu. A w środku złoto, zobaczysz.
Maria sceptycznie prychnęła i, żegnając się, mruknęła:
— Oj, Boże, uchowaj, to dopiero niespodzianka.
W domu zrobił się ruch. Mężczyźni szeptali coś przy stole, a Kasia rozgościła się w pokoju Marii i Janka, rozpakowując swoje rzeczy. Maria z niedowierzaniem patrzyła, jak z torby wyłaniają się kapelusze z piórami, stroje kąpielowe i różne błyskotki.
— A to co? — uniosła z obrzydzeniem coś, co przypominało nitki.
— To bielizna — odparła beztrosko Kasia. — Chce pani? Mam więcej.
— Nie, dziękuję — burknęła Maria, czując, jak krew napływa jej do twarzy. — A dlaczego w ogóle pakujesz się do naszego pokoju?
— U Krzyśka mało miejsca, a wujek Janek powiedział, iż się nie gniewacie — uśmiechnęła się Kasia.
— Wujek Janek, tak? — syknęła Maria, rzucając mężowi spojrzenie. — No, no.
Chwyciła Janka za rękę i wyciągnęła go na podwórze.
— Tyś zwariował? Nasz pokój oddajesz? To teraz na kanapie będziesz spał, gościnny ty mój! — syczała.
W tym momencie z obory dało się słyszeć muczenie krowy.
— Ojej, Zosię trzeba wydoić, a przez was zapomniałam! — załamała ręce Maria i pognała do obory.
Kasia, usłyszawszy to, wybiegła za nią.
— Mogę spróbować? — zapytała nieśmiało. — Nigdy krowy nie doiłam.
Maria zmierzyła ją wzrokiem od stóp do głów.
— W tym? — spytała sarkastycznie, wskazując na szpilki Kasi.
— Zaraz się przebiorę! — Kasia pomknęła do domu i po chwili wróciła w krótkich spodenkach i koszulce.
Maria westchnęła.
— No dobra, chodźmy. Tylko chustkę załóż.
— A mogę kapelusz? — zaszczebiotała Kasia. — Mam jeden, ładny, z kwiatami.
— Chustkę! — ucięła Maria. — Co ty wymyślasz, kapelusz…
W oborze podała Kasi wiadro.
— Doi się tak. A ja pójdę śniadanie robić.
Minęło pół godziny, a Kasia nie wracała. Maria nakryła do stołu i, mamrocząc, poszła do obory. Na widok, który ujrzała, nie mogła powstrzymać śmiechu. Kasia, z chustką na bakier, krążyła wokół krowy, zaglądając to z jednej, to z drugiej strony, i coś mamrotała.
— No nic, wszędzie szukałam! — tłumaczyła się, gdy Maria, wyśmiana, pokazała jej, jak się doi.
Po śniadaniu Kasia postanowiła się opalać. Rozłożyła koc, włożyła strój kąpielowy i położyła się na podwórzu. Janek, który od tygodnia wymigiwał się od pracy, nagle złapał za kosę i zaczął kosić trawę przy płocie, zerkaGdy Kasia odwróciła się na drugi bok, Janek tak się zagapił, iż skosił pieskowi budę, a ten wybiegł z niej z takim wrzaskiem, iż cała wieś się zbiegła.
