Witku, wybacz mi”, powiedziała, a w jej głosie było coś nowego – spokój, ale i nieznana dotąd nuta. „Nie mogłam postąpić inaczej.

– Witek, wybacz mi – powiedziała, a w jej głosie było coś nowego – spokój, ale jakiś inny. – Nie mogłam inaczej. – To niemożliwe! Oszalałaś, Halina! – Wiktor rzucił na stół pęk kluczy, które zadźwięczały o ceramiczną cukierniczkę z ciasteczkami. – Ludmiła nigdy by tak nie postąpiła! Na pewno by zadzwoniła! – A co […]