Dla mnie to niemożliwe. Wiesz przecież, iż nie mogę mieć dzieci…

Pierwszy dzień zajęć na uczelni rozpoczął się od wykładu. Ewa długo błądziła po korytarzach, zanim znalazła odpowiednią salę. Ledwo zdążyła usiąść na ostatnim miejscu w pierwszym rzędzie, gdy wszedł wykładowca. Przedstawił się i zaczął opowiadać, czym będą się zajmować w ciągu roku. Mówił, iż pytania na egzaminach będą pochodzić z wykładów, a nie z podręczników. Radził, by teraz regularnie uczęszczać na zajęcia, zamiast później przed sesją szukać odpowiedzi w internecie.

W tym czasie otworzyły się drzwi i do sali weszła olśniewająco błyszcząca dziewczyna. W auli rozległy się chichoty. Wykładowca natychmiast zwrócił się w jej stronę.

— Jesteś na wykład? Jak się nazywasz? — zapytał surowo.

— Halina Nowak — odpowiedziała dziewczyna bez cienia skrępowania.

— No cóż, tym razem ci wybaczam, Halino. Następnym razem postaraj się nie spóźniać. Na moje wykłady nie wpuszczam spóźnialskich. — Obrócił się do przyciszonej sali. — Dotyczy to wszystkich! Nie będę powtarzał, o czym mówiliśmy. Możesz pytać kolegów. Siadaj. A teraz…

Dziewczyna przemknęła w stronę pierwszHalina usiadła obok Ewy, przytakując z rozbawieniem, podczas gdy Ewa w duchu postanowiła, iż nigdy nie pozwoli, by czyjeś marzenia przysłoniły jej własne.