Japońskie słodycze wyróżniają się subtelnym smakiem, estetyką i naturalnymi składnikami. Popularne przysmaki, takie jak mochi, dorayaki czy mitarashi dango, łączą tradycję z sezonowością, oferując wyjątkowe doznania kulinarne.
Charakterystyka japońskich słodyczy
Japońskie tradycyjne słodycze różnią się od zachodnich przede wszystkim pod względem wyglądu, na który kładzie się duży nacisk. Co więcej, mówi się, iż mają one wyglądać równie dobrze, jak smakują. Częstym zjawiskiem jest to, iż japońskie słodkości są mniej słodkie od naszych Europejskich wypieków. Ograniczona ilość cukru i wykorzystanie naturalnych składników sprawiają, iż są nie tylko subtelniejsze w smaku, ale i zdrowsze. Ważną cechą japońskich słodyczy jest ich sezonowość, ponieważ wiele z nich przygotowywanych jest zgodnie z porami roku i dekorowanych tak, by nawiązywały do natury. Wiosną pojawiają się desery z kwiatem wiśni, latem z cytrusami lub zieloną herbatą, a jesienią z kasztanami.
Mochi

Deser ten tradycyjnie przygotowywany był z okazji dnia dziecka, ale dziś spotkamy go na każdym kroku. Mochi przygotowuje się na bazie kleistego ryżu lub mąki ryżowej i wody a w środku tej kleistej kulki umieszcza się nadzienie. Można by wyróżnić wiele rodzajów mochi – od nadzienia z tradycyjnej pasty anko aż do nadzienia z truskawek czy lodów. Są one otoczone sezamem, mąką sojową lub sproszkowaną matchą a ciasto, z którego są wyrabiane, może być barwione na różne kolory. Te ryżowe kulki mają bardzo charakterystyczną ciągnącą się stukturę, która może zdawać się nietypowa dla naszych podniebień. Miejscem narodzin mochi są prawdopodobnie Chiny, choć znajdziemy je również w Filipinach pod nazwą „tikoy”. Tradycyjnie mochi przygotowuje się mocząc ryż przez całą noc, a następnie gotując go na parze. Kolejno ryż umieszczana się w młynie, gdzie jedna osoba ubija go na masę, a druga dolewa wody do ciasta. Czynność ta powinna trwać aż do uzyskania kleistej konsystencji. Następnie ciasto dzieli się na części i dodaje do nich nadzienie i obtacza się w mące sojowej.
Dorayaki

Dorayaki tworzy się z dwóch puszystych placuszków, które w oryginalnej wersji przekłada się pastą anko. Historia tego przysmaku sięga XX wieku. Wówczas jeden ze sprzedawców okonomiyaki wymyślił oryginalny przepis, który miał przyciągnąć klientów do jego sklepu. Od tamtej pory są one symbolem japońskiej kultury i popularnym przysmakiem w Japonii. Można uznać je za posiłek na śniadanie, dodatek do kawy lub szybką przekąskę. Dorayaki są ogólnodostępne, można je kupić w większości sklepów i spotkać się z wieloma ich odmianami. Rodzaje tej słodkiej przyjemności różnią się nadzieniem, które może przybierać formy smakowe zielonej herbaty, słodkich ziemniaków czy bitej śmietany. Przygotowanie dorayaki nie wydaje się skomplikowane, gdyż wystarczy usmażyć przygotowane ciasto na placuszki na suchej patelni, a następnie przełożyć je wybranym nadzieniem. Dorayaki nie tylko zachwyca smakiem, ale również ma swoje miejsce w popkulturze – jest ulubionym przysmakiem znanego w Japonii i na całym świecie kota-robota Doraemona, co dodatkowo przyczyniło się do jego popularności. Ponadto, dorayaki często pojawia się podczas różnych japońskich świąt i uroczystości, będąc symbolem euforii i prostoty.
Mitarashi dango

Japończycy przygotowują mitarashi dango jako słodki przysmak, a jego przyrządzenie nie sprawia trudności. Deser ten to nic innego, jak gotowane kluseczki, które nadziewa się na patyczek i polewa słodkim sosem. Dango powstaje z połączenia ze sobą mąki, wody i cukru. Istnieje wiele wersji tej słodkości i różnią się one sosem, którym są polewane. Najbardziej charakterystycznym sosem do polewania mitarashi dango jest mieszanka słodko-słonego sosu sojowego, cukru i skrobi. Nadaje on deserowi błyszczący, lekko karmelowy wygląd oraz wyważa jego smak. Co więcej, mitarashi dango często podaje się podczas tradycyjnych festiwali oraz jako popularną przekąskę w japońskich herbaciarniach.