Pies nie pozwalał lekarzom zbliżyć się do dziecka i nie zgadzał się na operację

Pies nie pozwalał lekarzom zbliżyć się do dziecka, nie zgadzał się, by zabrano je na operację.
Chłopiec leżał na sali blady, ledwo oddychał. Lekarze przygotowywali go do pilnego zabiegu. Każda minuta była na wagę złota Nikt nie wiedział, czy przeżyje.
Nagle, tuż przed transportem, wyszeptał słabym głosem:
Mogę pożegnać się z moim psem?
Jak tu odmówić Psa wpuszczono natychmiast.
Pobiegł prosto do chłopca, polizał mu dłonie, położył się na jego piersi i długo patrzył mu w oczy jakby rozumiał wszystko, jakby czuł więcej niż człowiek.
Ale gdy weszły pielęgniarki, pies nagle się zmienił. Stanął między nimi a dzieckiem, warknął, zaczął głośno szczekać, jakby go bronił. Lekarze zatrzymali się. Coś było nie tak.
Kilka minut później na korytarzu rozległy się krzyki. Drzwi się otworzyły, a chłopiec wykrzyknął, gdy zobaczył, kto wszedł
Pies nie pozwalał lekarzom zbliżyć się do dziecka, nie zgadzał się, by zabrano je na operację.
Na salę wszedł mężczyzna zmęczony, pokryty kurzem, z twarzą naznaczoną drogą. Płaszcz miał ubłocony, a w dłoniach trzymał zniszczony plecak.
Ledwo stał na nogach, jakby przeszedł całą Polskę bez odpoczynku. To był ojciec chłopca.
Przybył niemal cudem gdy tylko dowiedział się o stanie syna, porzucił wszystko. Pracę, długi, odległość nic się nie liczyło. Serce prowadziło go i nie pozwoliło się spóźnić.
Pies nie pozwalał lekarzom zbliżyć się do dziecka, nie zgadzał się, by zabrano je na operację.
Pies pierwszy wyczuł jego obecność. Tuż przed tym, zanim mężczyzna pojawił się w drzwiach, zatrzymał się, nasłuchiwał, a potem cicho zaszczekał i spojrzał w stronę korytarza.
Grał na czas nie z lęku, ale dlatego, iż wiedział: musiał przyjść ktoś bardzo ważny. Ktoś, na kogo chłopiec czekał całe życie.
Gdy ojciec wszedł na salę, czas jakby się zatrzymał. Chłopiec otworzył oczy, z trudem, ale wyraźnie. W jego spojrzeniu pojawiło się coś głębszego niż zaskoczenie jakby świat wreszcie się poukładał.
Pies nie pozwalał lekarzom zbliżyć się do dziecka, nie zgadzał się, by zabrano je na operację.
Pies wycofał się w ciszy. Jego misja została wypełniona. Podarował im tę chwilę.
Po kilku minutach wrócili lekarze czas było iść na operację. Ale teraz chłopiec nie szedł sam. Wiedział, iż nie został zapomniany. Ojciec był przy nim.